...Maar heel weinigen van ons weten hoe we moeten denken. De meesten van ons herhalen alleen maar wat ze in een boek heben gelezen of wat iemand ze heeft verteld, of hun denken is het product van hun eigen heel beperkte ervaring. Zelfs al reizen we de hele wereld rond en hebben we ontelbaar veel ervaringen, al leren we veel verschillende mensen kennen en luisteren naar wat ze te zeggen hebben, al bestuderen we hun gewoonten, hun religie, hun gedrag, we bewaren de herinnering aan dat alles en op basis daarvan vindt dat plaats wat we dan denken noemen.
We vergelijken, oordelen, kiezen en hopen langs die weg een enigszins aanvaardbare houding tegenover het leven te kunnen vinden. Maar dat soort denken is heel begrensd, het blijft tot een heel klein gebied beperkt. We hebben een ervaring, we zien bijvoorbeeld die boot op de rivier, of een dood lichaam dat naar de plaats van de verbranding wordt gedragen, of een dorpsvrouw die een zware last draagt - al die indrukken zijn feiten, maar we zijn zo ongevoelig dat ze niet tot ons doordringen om dan tot rijping te komen. En alleen als we gevoelig zijn voor alles om ons heen is er het begin van een andere manier van denken, niet beperkt door onze geconditioneerdheid...
...Dus als je niet door de bril van een of ander idee of geloof kijkt, maar er rechtstreeks contact mee hebt, zul je merken wat een bijzondere relatie er is tussen jou en dat waar je naar kijkt. Als je geen vooroordeel hebt, als je niet vooringenomen bent, als je open staat, wordt alles om je heen bijzonder interessant, uitermate bezield.
Daarom is het zo belangrijk als je jong bent al deze dingen op te merken. Wees je bewust van de boot op de rivier, kijk hoe de trein voorbijgaat, zie de boer een zware last dragen, heb oog voor de luiheid van de rijken, de trots van de ministers, van de belangrijke mensen, van al degenen die denken dat ze heel veel weten - bekijk ze alleen maar, bekritiseer ze niet. Zodra je ze gaat bekritiseren, sta je niet in relatie tot ze, heb je al een barrière opgeworpen tussen jou en hen, maar als je alleen maar kijkt, zul je een directe relatie hebben met mensen en dingen. Als je oplettend en scherp kunt waarnemen, zonder te veroordelen, zonder een conclusie te trekken, zul je merken dat je denken verbazend helder wordt. Dan leer je de hele tijd.
Overal om je heen is geboorte en dood, strijd om geld, om aanzien, macht, het eindeloze proces van wat wij leven noemen. En vraag je je niet af, zelfs als je nog heel jong bent, waar het allemaal om gaat? Kijk, de meesten van ons willen een antwoord, we willen dat ons verteld wordt waar het allemaal om gaat. Daarom nemen we een politiek of religieus boek ter hand of vragen we iemand die het ons wil vertellen, want het leven is niet iets dat je aan de hand van een boek kunt begrijpen. Net zo min als je de betekenis ervan kunt ontdekken door iemands volgeling te worden of door een of andere vorm van gebed. Jullie en ik moeten er op eigen kracht inzicht in krijgen - iets wat alleen kan als we klaarwakker zijn, heel alert, waakzaam en oplettend, met interesse voor alles om ons heen. Dan zullen we ontdekken wat het betekent echt gelukkig te zijn.
De meeste mensen zijn ongelukkig. En ze zijn ongelukkig omdat hun hart niet van liefde vervuld is. De liefde zal opbloeien in je hart als je geen barrière opwerpt tussen jou en een ander, als je mensen tegemoet treedt en bekijkt zonder over ze te oordelen, als je gewoon maar die zeilboot op de rivier ziet en ervan geniet hoe mooi dat is.
Laat je waarneming van de dingen zoals ze zijn niet vertroelen door je vooroordelen, neem simpelweg alles waar. En door dat enkele waarnemen, door dat gewaarzijn van bomen, vogels, van hoe mensen lopen, werken en glimlachen, zal er innerlijk iets met je gebeuren.
Als dat bijzondere feit je niet overkomt, als er geen liefde opbloeit in je hart, heeft het leven heel weinig te betekenen. En daarom is het zo belangrijk dat de leraar ertoe wordt opgevoed je te helpen de betekenis van al die dingen te begrijpen.
Jiddu Krishnamurti, Denk daar maar eens over na, Synthese 2005, p83-86
http://www.synthese.ws/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Van zodra je "op eigen kracht" gaat, wordt de kracht jou, jij wordt kracht. Kijken is dan niet langer een gebeuren waarbij een waarnemer het waargenomene waarneemt, maar de waarnemer wordt dan het waargenomene (zoals K ergens zegt?). Deze manier van kijken naar de wereld, gewaarworden van de wereld, worden van de wereld, zorgt voor een transformatie in het bewustzijn. Eerst geleidelijk aan, daarna met rasse schreden.
Het denken als waargenomen proces "gebeurt" nog wel regelmatig, maar niet langer als "centrale" en "overheersende" activiteit in de hersenen. Eerder als instrument, nodig om het leven mogelijk te maken. Het leren dat hierbij plaatsvindt is een pure "noodzakelijkheid". Wanneer de waarnemer één wordt met het waargenomene, zou ik echter durven stellen dat van "leren" geen sprake meer is (in tegenstelling tot de tekst van K), eerder van puur gewaarzijn.
Maar ja, wat is een woord waard van zodra het verdwijnt in de intensiteit van het zijn?
in-tens aan-wezig (te Brugge?;-)
O2
Bedankt voor deze reactie O2
Wat kan er hier nog aan toegevoegd worden?
Woorden zijn inderdaad steeds behelpen als er over dat pure bewustzijn/gewaarzijn gaat. K gaf echter een nieuwe betekenis aan het woord leren en ook aan het woord intelligentie.
Ik bied je ook nog een stukje van Eckhart Tolle aan.
Een reactie posten