True culture

Culture, as the word indicates, is something that is constantly growing, changing, a movement without any particular end.

To cultivate a plant or a flower, it needs attention and protection, and to cultiviate the mind is much more difficult. The mind is very complex, very subtle, and has immense possibilities that are really incalculable. We neglect the totality of the mind and try to cultivate a very small part through education, through learning a technique which will give us the capacity to earn a livelihood.

This particular little training that one gets through education, through social contacts, through relationship with other human beings leads to contradiction, which is expressed in daily life in conflict, hatred, antagonism, and the competitive aggression which has become so important merely to survive.

And because one is not able to bring about an end to this contradiction in oneself and in the society or the community in which one lives, one escapes to temples, to churches or mosques, to drink or to exaggerated sexual relationships, and so on. All escapes are essentially the same, whether they are escapes to so-called God or through giving importance to sex.

The cultivation of the fragment must inevitably lead to destruction and sorrow, wether the fragment is the nation, a particular belief, the family, or an idea. Cultivation of the glory and the succes of the fragment must divide, separate, and so bring about chaos in the world.

Till now the cultivation of the fragment has been the main concern of education, of society. This fragmentary cultivation must nurture fear and so the constant search for security, both outer and inner. This is the society in which we live, with its wars, violence, brutality, aggression, and the ever-mounting sorrow.

In a school, if we give all importance to acquiring technical knowledge and totally neglect the vastness of the mind as human beings, we shall become mechanical, bored with life, and fundamentally lazy. This is what is taking place. You can cultivate the fragment, but you cannot cultivate the whole field because you do not have the instrument with which to enter this vastness. We do not realize, and so the intellect becomes all important, or we give an emotional, enthousiastic devotion to a particular ideology - of the State, or of one's own image, or of a concept of this vastness which is called religion. Something cultivated by man in his fears becomes tradition.

So our problem is not only to have first-class training in technological knowledge, but also to feel our way in this extraordinary mind, with all its immensity. You will inevitably ask how this is to be done. The "how" is the method, the system, and if you follow the system or the method, it doesn't matter what it is, whose it is, you are again cultivating the fragment. When you realize this you will not ask how.

So you have already plunged into a different investigation. This investigation demands complete freedom. This freedom is not disorder; it is not laisser-aller. If you have ever demanded this freedom of yourself, you have also built an image, a concept, an idea of what this freedom is, and obviously that is not freedom.

Freedom is not something to be found in heaven but in our daily lives, in freedom from brutality, violence, greed, and so on. Without this foundation of freedom, the growth of the fragment brings chaos and untold mischief and misery.

True culture is a movement in freedom, not within the pattern of an ideology, which becomes tradition.

The Whole Movement of Life is Learning, J. Krishnamurti's letters to his schools, KFT 2006,
p 207-209
(with seventeen previously unpublished letters from earlier years)

Learning

The active present of the verb "to learn" means -

(1) Either you are learning to accumulate, to add something to what you know already which becomes knowledge like science.

or

(2) There is learning which is not accumulation of knowledge but a movement. I am learning something all the time which is always new and therefore action is always new. To learn about myself there must be freedom so that there is constant observation without the past, without the thought interfering.

taken from: ' Extracts from the teachings of J. Krishnamurti, compiled by Bhagwat Swarup, Mount Abu.

My future, Miss Suzuki at UN Conference in Brazil

http://www.youtube.com/watch?v=5g8cmWZOX8Q



Het valt me op hoe leeg de zaal is!!

Hebben wij enkele minuten de tijd voor een jonge wereldburger die even het woord neemt?



Graag uw reactie!



J

De eerste blik, de eerste kus, het huwelijk.

Over de eerste blik


Het is dat moment
dat de roes van het Leven scheidt van het ontwaken.

Het is de eerste vlam
die het binnenste gebied van het hart op doet lichten.

Het is de magische eerste noot
die getokkeld wordt op de zilveren snaar van het hart.

Het is dat korte moment
dat voor de ziel
de kronieken der tijd ontvouwt
en voor de ogen
de daden der nacht onthult
en de werken van het geweten.
Het opent de toekomstgeheimen der Eeuwigheid.

Het is het zaad
dat uitgeworpen wordt door Ishtar, godin der Liefde
en gezaaid door de ogen van de geliefde in het veld der Liefde,
grootgebracht door genegenheid en geoogst door de Ziel.

De eerste blik uit de ogen der geliefde is
gelijk de geest die over de oppervlakte der wateren ging
en geboorte gaf aan hemel en aarde,
toen de Heer sprak en zeide: 'Er zei.'

Over de eerste kus

Het is het eerste teugje uit de beker
die gevuld is door de godin met de nectar des levens.

Het is de scheidslijn tussen
Twijfel, dat de ziel verlokt en het hart bedroeft en
Zekerheid die het innerlijk zelf met vreugde overstelpt.

Het is de aanvang van het Levenslied
en de eerste handeling in het drama van de Volmaakte Mens.

Het is het verbond dat de vreemdheid van het verleden
vermengt met de schittering van de toekomst;
de schakel tussen de stilte der gevoelens en hun lied.

Het is een woord geuit door vier lippen
dat het hart tot troon uitroept, de Liefde tot koning, en trouw tot kroon.

Het is de zachte aanraking van de lieflijke vingers der bries op de lippen van de roos
- terwijl zij een lange zucht uit van verlichting en een zoet gekreun.

Het is het begin van die magische trilling
die de geliefden uit de wereld van maten en gewichten voert
naar de wereld van dromen en openbaringen.

Het is de vereniging van twee geurende bloemen;
en de vermenging van hun geuren tot de schepping van een derde ziel.


Zo de eerste blik gelijk een zaad is,
gezaaid door de godin in het veld van het menselijk hart,
zo is de eerste kus gelijk de eerste bloem aan het uiteinde van de tak der Levensboom.



Over het huwelijk

Hier begint de Liefde het proza des Levens
te vertolken in hymnen en lofzangen,
met muziek die 's nachts gemaakt wordt om overdag te zingen.

Hier trekt het Liefdesverlangen de sluier weg
en verlicht de schuilhoeken van het hart,
terwijl zij een geluk schept dat door geen ander geluk kan worden overtroffen,
behalve door dat van de Ziel wanneer die God omarmt.

Het huwelijk is de vereniging van twee goddelijkheden
zodat een derde op aarde geboren kan worden.

Het is de vereniging van twee zielen
in een sterke liefde ter opheffing van gescheidenheid.
Het is die hogere eenheid die de afzonderlijke eenheden van de twee samenstelt.

Het is de gouden ring in een keten welks begin een blik is en welks einde de Euwigheid.

Het is de zuivere regen die uit een smetteloze hemel valt
om de velden der goddelijke Natuur te bevruchten en te zegenen.

Zo de eeste blik uit de ogen der geliefde
gelijk een zaad is,
gezaaid in het menselijk hart
en de eerste kus van haar lippen
gelijk een bloem
aan de tak der Levensboom,
zo is de vereniging van twee geliefden in het huwelijk
gelijk de eerste vrucht van de eerste bloem van dat zaad.

Kahlil Gibran

(enkele stukjes uit deze tekst gebruikten we voor ons huwelijk in het Brugse stadhuis, vorige vrijdag 7 sept 07)