Ken jezelf

Zelfkennis is de basis, het fundament voor meditatie zegt K.

Kan je jezelf kennen? Door introspectie. Door naar binnen te gaan en de hele inhoud te observeren. Door 'zittend', de hectische geest tot een bepaalde vorm van rust te brengen. Door het richten van je aandacht op je ademhaling.

Jezelf kennen, is dat de volledige inhoud kennen, alle voorbije ervaringen onder de loupe nemen. Alle herinneringen indexeren? Of is jezelf kennen iets anders.

K gebruikt soms het label 'self-knowing' en legt er daarbij de nadruk op dat het een steeds doorgaande beweging van leren is over jezelf.

Na een weekend meditatie (niet-K) voel je je heerlijk rustig en heel sensitief. Maar dat gevoel is zo voorbij. Eenmaal ik weer in de tredmolen zitten, terugga naar dezelfde omgeving waar het beeld dat men over me heeft heerst, verlies ik het.

Ja, ik wil graag mezelf leren kennen, en steeds in een lerende houding blijven over mezelf. Is het dan goed om steeds weer te gaan 'zitten', en uren dagenlang te zitten.

Het juiste doen, lijkt me, me niet af te sluiten voor het leven. Relatie, gezin, werk, verenigingen, familie, lesgeven. Me in die verschillende werelden begeven en de rollen die ik op me genomen heb vervullen en orde op zaken houden. In al die verschillende omstandigheden open, wakker en alert blijven. Bewust van mijn reacties, lerend, observerend hoe de inhoud van mijn denken me bepaaldt. Mijn herinneringen, mijn vroegere ervaringen. En er daardoor minder door bepaald worden, iets vrijer bewegen.

Minder terugdenken aan, minder het verleden herbeleven, opnieuw construeren en daardoor in leven houden. Het heden de plaats geven die ze toekomt. Het nu laten ontluiken, in alle aandacht. En het verleden laten rusten, het gekende gebruiken waar nodig.